Biegunka w podróży

Biegunka podróżnych zwykle trwa 3-4 dni. Jeśli dolegliwości trwają dłużej, należy zgłosić się do lekarza. Pamiętajmy, że lepiej i łatwiej jest zapobiegać tej chorobie niż ją leczyć.

Dolegliwość ta zwykle dotyka osoby podróżujące do krajów rozwijających się lub wyjeżdżające poza miejsce zamieszkania na okres dłuższy niż 2 tygodnie. W przypadku biegunki podróżnych oprócz „klasycznych” objawów mogą pojawić się nudności, wymioty oraz domieszka krwi lub śluzu w kale. Na ten typ biegunki szczególnie podatne są dzieci, które beztrosko podchodzą do nakazów higieny oraz osoby przyjmujące farmaceutyki zmniejszające wydzielanie kwasu solnego.

Przyczyny
Biegunkę podróżnych wywołują bakterie, rzadziej wirusy i pierwotniaki, które dostają się do przewodu pokarmowego wraz z pożywieniem. Mogą się one znajdować w nieprzegotowanej wodzie lub niedogotowanym, źle przechowywanym jedzeniu (w wysokiej temperaturze poza lodówką). Niebezpieczne może być spożywanie lokalnych przysmaków, zwłaszcza od ulicznych sprzedawców. Zwykle takie potrawy są przygotowane bez zachowania zasad higieny oraz przechowywane w nieodpowiednich warunkach. Właśnie z tych powodów posiłki powinno się spożywać w sprawdzonych restauracjach. Ale nawet tam zwróćmy uwagę, czy nasze danie jest dobrze wysmażone – dotyczy to szczególnie potraw mięsnych i jaj.

Profilaktyka
Pokarmy, które najczęściej wywołują biegunkę, to: niepasteryzowane mleko i wykonane z niego produkty, niemyte owoce i warzywa.

Podstawą profilaktyki jest dbałość o higienę osobistą z naciskiem na mycie rąk. Woda pitna powinna być przegotowana lub powinniśmy używać wody butelkowanej (w krajach rozwijających się również do mycia zębów i naczyń). Biegunkę mogą wywołać np. kostki lodu zrobione z kranówki.

Leczenie
Nie tylko w egzotycznych krajach możemy cierpieć z powodu biegunki, dlatego w wakacyjnej apteczce powinny znaleźć się odpowiednie preparaty. Wśród nich te, które pomogą zmniejszyć dolegliwości związane z gwałtownymi bólami brzucha i luźnymi stolcami. Podaje się w takim celu leki rozkurczające mięśnie gładkie oraz tzw. środki adsorbujące (węgiel aktywowany, tanina). Należy jednak pamiętać, że preparaty adsorbujące zmniejszą wchłanianie leków przyjmowanych doustnie, co ma duże znaczenie u osób leczących przewlekłe schorzenia.
Ponieważ w czasie biegunki tracimy duże ilości wody, istnieje niebezpieczeństwo odwodnienia organizmu. Aby temu zapobiec, należy przyjmować odpowiednie ilości płynów, a szczególnie niegazowanej wody mineralnej, która uzupełnia sole mineralne.

W przypadku silnych biegunek zaleca się podawanie chlorowodorku loperamidu, który reguluje perystaltykę jelit i zwiększa zwrotne wchłanianie wody. W celu odbudowy prawidłowej flory bakteryjnej, można przyjmować tzw. probiotyki (np. bakterie kwasu mlekowego) – są one również wskazane w celu łagodzenia objawów biegunki u dzieci.

Uwaga na dzieci!
Biegunki u dzieci mogą szybko doprowadzić do odwodnienia organizmu. Utrata dużych ilości wody powoduje zagęszczenie krwi i spadek ciśnienia tętniczego, co grozi niedotlenieniem narządów wewnętrznych. Gdy biegunce towarzyszą wymioty, odwodnienie następuje bardzo szybko i dziecko wymaga pomocy lekarza, a w niektórych przypadkach dożylnego podania płynów uzupełniających niedobór soli mineralnych i wody.
U osób dorosłych w przypadku silnych i utrzymujących się długo dolegliwości, również konieczna jest porada lekarza, a czasami zastosowanie antybiotykoterapii. W czasie biegunki powinniśmy przestrzegać lekkostrawnej diety. Korzystnie na układ pokarmowy wpłynie rozkurczająca herbatka z rumianku lub łagodząca mięta.

Kiedy wezwać lekarza?
• Przy dużym nasileniu biegunki (kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt wypróżnień na dobę).
• Gdy stolec jest luźny, wodnisty, zawiera śluz lub krew (czerwonka, posocznica).
• Przy silnych kurczowych bólach brzucha i towarzyszących biegunce wymiotach.
• Gdy biegunka pojawia się u niemowląt i małych dzieci.